اخیرا سازمان بهداشت جهانی برای دولتهایی که میخواهند استراتژیهایی غیر از قرنطینۀ عمومی یا ماندن در خانه را آزمایش کنند، راهنمای ویژهای صادر کرده است. برای بسیاری از کشورها که اقتصادشان بهخاطر اجرای قرنطینۀ عمومی فلج یا دچار رکود شده است، هنوز معلوم نیست که چه زمانی و به چه شکل میتوانند محدودیتهای عمومی را کم کنند.
تدروس ادهانوم، دبیر کل سازمان بهداشت جهانی گفته است، «ما میدانیم که این کشورها دارند نحوۀ کاهش محدودیتها را بررسی میکنند. مسئله این است که آنها چگونه این طرحها را در عمل پیاده خواهند کرد.»
سازمان بهداشت جهانی برای اطمینان از این که دولتها میتوانند بهطور کنترلشده یا عامدانه، از وضعیتِ فعلیِ انتشارِ جمعی، به وضعیتی پایدار با انتشارِ کم یا حتی بدون انتشار برسند، سند راهنمایی صادر کرده که شش معیار در آن مشخص شده است. بر اساس این راهنما، دولتهایی که میخواند محدودیتهای اجتماعی را رفع کنند، باید شش شرط را دارا باشند:
1) انتشار کووید- 19 را تحت کنترل داشته باشند.
2) نظام سلامت و سیستم بهداشت عمومیِ کشور قادر به شناسایی، تست، ایزولهکردن و قرنطینهکردن تمام مبتلایان و ردگیریِ تمام تماسهای فردی باشد.
3) در نقاطِ پرخطر و اماکنِ شدیدا آسیبپذیر، مثلا آسایشگاهها و خانههای سالمندان، ریسکِ انتشار بیماری به حداقل رسیده باشد.
4) اقدمات پیشگیرانه مثل فاصلهگذاری اجتماعی و شستنِ دستها در اماکنِ کاریْ کاملا جا افتاده باشد.
5) ریسکِ ورودِ بیماری از ازطریق مسافران خارج تحت کنترل و مدیریت باشد.
6) تمام جامعه کاملا شرایطِ «عادیِ» جدید را درک کرده و در آن مشارکت نموده و با آن زندگی میکنند.
این فرایند باید تدریجی طی گردد تا از شیوع مجدد پیشگیری شود. دکتر مایک رایان، رئیس برنامه اورژانس سازمان بهداشت جهانی میگوید، «هیچ چیز جای قرنطینۀ عمومی را نمیگیرد. ما نمیخواهیم مدام در حال اجرای طرحهای قرنطینۀ جدید باشیم. باید استراتژی خروجِ بسیار باثباتتری داشته باشیم که برمبنای آن بتوانیم با دقت و بهشکلی ماندگار از قرنطینۀ عمومی خارج شویم.»
سازمان بهداشت جهانی میگوید در بیشتر کشورها هنوز خیلی زود است اوضاع به حالت عادی برگردد. پایانِ دائمیِ محدودیتهای عمومی به قصدِ احیای اقتصاد، میتواند باعث شیوع مجدد بیماری شود. در حال حاضر بیش از 2 میلیون مورد ابتلا به کووید- 19 در جهان شناسایی شده و بیش از 130 هزار نفر تا حالا جان باختهاند.